نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2 کارشناسی ارشد برنامهریزی آموزشی، مدرس مدعو دانشگاه علمی- کاربردی، ایران.
3 استادیار گروه علوم تربیتی، واحد دزفول، دانشگاه آزاد اسلامی، دزفول، ایران
چکیده
یکی از اهداف و وظایف آموزشوپرورش، ایجاد زمینه برای رشد همهجانبه فرد و تربیت انسانهای سالم، کارآمد و مسئول برای ایفای نقش در زندگی فردی و اجتماعی است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه برنامه درسی ضمنی با بهزیستی تحصیلی: نقش میانجی خودپنداره تحصیلی دانشآموزان متوسطه دوم شهرستان درهشهر بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی با مدل معادلات ساختاری (SEM) میباشد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان متوسطه دوم شهرستان دره شهر در سال تحصیلی 1401-1402 بود. نمونه این پژوهش شامل 300 نفر دانشآموز بود که با روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه بهزیستی تحصیلی (تومینین - سوینی و همکاران، 2012)، پرسشنامه برنامه درسی پنهان (تقی پور و غفاری، 1388) و پرسشنامه خودپنداره تحصیلی (یسن چن، 2004) بود. یافتهها نشان داد میان متغیرهای پژوهش حاضر که شامل ابعاد برنامه درسی ضمنی، خودپنداره تحصیلی و بهزیستی تحصیلی بود، رابطه معناداری وجود دارد؛ افزون بر آن، خودپنداره تحصیلی در رابطه بین برنامه درسی ضمنی با بهزیستی تحصیلی نقش میانجی دارد. نتایج این پژوهش حاکی از اهمیت توجه به برنامه درسی ضمنی و خودپنداره تحصیلی در بهبود بهزیستی تحصیلی دارد.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Investigating The Relationship between Implicit Curriculum with Academic Welfare: The Mediating Role of Academic Self-Concept
نویسندگان [English]
1 Assistant professor, Department of Psychology, Payame Noor University (PNU), Tehran, Iran
2 M.A. Educational Planning, Visiting lecturer of Scientific and Applied University, Iran
3 Assistant professor, Department of Education, Dezfoul Branch, Islamic Azad University, Dezfoul, Iran
چکیده [English]
One of the goals and tasks of education is to create a basis for the all-round development of the individual healthy, efficient and responsible people to play a role in individual and social life. The aim of the present study was to investigate the relationship between Implicit curriculum and academic well-being: the mediating role of academic self-concept of middle school students in Darrehshahr city. The method of present is descriptive of the correlation type with the structural equation model (SEM). The statistical population of research included all secondary school students in Darrehshahr city in the academic year 1401-1402. The sample of this study included 300 students who were selected by multi-stage cluster sampling method. the means of research Were Academic Welfare Questionnaire (Tominin-Sweeney et al.'s, 2012), Hidden Curriculum Questionnaire (Taghipour and Ghaffari's, 2011) and Academic Self-Concept Questionnaire (Yasen Chen's, 2004). The finding showed that there is a significant relationship between the variables of the Current research, which included the dimensions of the Implicit curriculum, academic self- concept and academic well-being; in addition, academic self-concept plays a mediating role in the relationship between Implicit curriculum with academic well-being. The results of this research indicate the important of paying attention to implicit curriculum and academic self-concept in improving academic well-being.
کلیدواژهها [English]